Gece'ye Şiiri - Ayşe İsmetoğlu

Sadece uzaktan gelen ince bir iniltisin
Ayak izisin bebeğin kum tanelerindeki
Ve ay ışığının adımları
Ayrılırken koynundan güneşin
Gecesin işte
Boşuna tüm sitemlerin
Dönüşlerin hep siyaha
İkindilerin nadası, kanlısı öğlenin
Kaybetme son ışığını, uzat elini
Senin ümidin, ümidi körebelerin...

Gecesin dedim ya
Barınağı en delilerin
Sürüsüyle senin cinayetlerin, tecavüzlerin
Erkeğin sorhoşu sende, kadının arsızı
Kurulmuş çoktan her yere pusun
Alev alevsin
Ama yok aydınlığın, sadece yakıyorsun!

Aslında çalıntıdır senin rengin Yusuf'un gözlerinden
Yoksa Züleyha'nın ah u efganından mıdır bilmem
Aşkın rengi, perdesiz pencerelerin
Çalmıştır küllerini sevdanın
Leyla'yı Mecnun'dan çaldığı gibi
Yüreği çürümüş hırsızların...

Senin rengin gözyaşı
Yanık izi senin rengin
İyileşmez yarasın kabuk tutmuş
Ne geçtiyse üzerinden zaman
Unutulmuş! !

Senin gölgende arar mutluluğu
Hayalleri cebinde birikmiş
Yaşama küskün yetimler
Gece loş, sokak kuytu
Kirli elinde ekmek kuru
Soğuk adımlar,
Kedi hırlaması,
Cenaze marşı rüzgar
İçinde derin bir korku...

Dedikodunu yaparken küçük yıldızlar
Fısıltılar gelir senden vakitlerce
Kimi zaman mehtap kaybolur sokağında senin
Ağlar kimi zaman küskün sevgililer, düşünür analar
Sense
Kovar durursun gündüzü
Dedim ya
Gecesin işte!