Karanlık gecelerde yol bulurduk hilallerimizle
Aydınlanırdı yüreğimiz vatan aşkıyla
Koyvermiştik kendimizi yarınlarımıza aldırmadan
Senin sevdana ey nazlı ey şanlı sancağım
Gittikçe üşüyorduk o Sibirya soğuklarında
Unutmuştuk yaşayamadığımız çocukluğumuzu
Hayalde kalmıştı sek sek oynadığımız sokak
Bir anda delikanlı alperen oluvermiştik mecburen
Her gece duvarlara mhp yazmakla geçerdi zaman
En güzel hilalleri çiziyorduk yasak hanelere
Bekçi amcaların düdük sesleriyle irkilirdik
Bir kovalamaca ,bir kaçış başlardı yırtık pabuçlarımızla
Birgün olsun yılmadık hep kavga ettik
Düşmana sokakları dar ettik inadına yazdık inadına direndik
Bayrağı yere hiç düşürmedik lekeletmedik
Hep el üstünde tuttuk hep gönderde tuttuk
Bu davaya biz başkoyduk hemde ebede kadar
Yollar bitsede yıllar boyu filizler sürecek
İş başa düşünce kahramanca direnmek meydan okumak
Korku denen tabuyu yıkmak görevimizdir bizim ey yiğit Bozkurtlar.
16.05.2011
Gülbey YılmazKayıt Tarihi : 6.9.2018 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Daha küçük yaşlarda Çöğürlü Köyünde 1976 yıllarında 12 Eylül 1980 ihtilalin öncesinde yaşadığım,hatırladığım anılarımdan duygu aktarımı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!