Ele ayaqyalın, başı da açıq
Qol-qanad açırdım lap külek kimi.
Qarşımı kesmezdi qara alaçıq,
Uçduqca uçurdum kepenek kimi.
Eh, neden unutdum o gözelliyi,
O şeirde dağların etiri vardı.
Yerinde boyası ve; göz enliyi,
Üstünde buluddan çetiri vardı.
Indi ayılmışam, körpe uşaq tek,
Dodağım süd kimi qendi axtarır.
Kaş yene sözlerin içinde itek,
Gözlerim misranı, bendi axtarır
Indi başqa şeir yazıldı fövren,
Duyğular könlümü çekdi sınağa.
Ey şair, hemişe ilhama güven,
Dönme söz evinde vaxtsız qonağa.
Kayıt Tarihi : 15.6.2016 06:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!