Gece yarısı Kuğulu Park’ta bir çocuk dolaşıyor
Etrafını çevirmiş kudurmuş sokak lambalarının
Kılıç gibi keskin ahenkli bakışlarının altında
Karnı doymamış, perişan, ürkek bir çocuk dolaşıyor
Toplumdan uzak, kendinden uzak sessiz ağlamaların
Perdesini kaybetmiş umursamaz ahmak bakışların
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
