Saat iki yirmi beş
Gecenin yarısı
Bir mehtap gibi
Parlayan, ışıkların
Ne yeşili kalmış,
Ne de sarısı
Yapayalnız,
Sokak ortasında ben
Sarhoş ve dalgın,
Yürüyorum
Karşımda duran
Sensin, sen!
O karanlıkta,
Seni görüyorum.
Yaklaşıp bakıyorum ki
Yok, olmuşsun oracıkta
İşte o zaman ben,
Bin kere ölüyorum.
Kayıt Tarihi : 19.7.2009 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
büyük bir mutluluk....
Kimse için ölmeye değmez arkadaşım, sen
hayatını yaşa, bir daha gelmeyeceğiz dünyaya....
SEVGİLER.......
TÜM YORUMLAR (1)