Gece Yarısı Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Saatın hırçın zili yirmidördü vuruyor,
Hala garip bir adam masada oturuyor.

Alnı avuçlarında,bilmem ne düşünüyor,
Kafasında yıldızlar,fırıl fırıl dönüyor.

Donuk,sisli bir lamba,bir kağıt,birde kalem;
Açılıyor gönlünde bambaşka sonsuz alem.

Yapayalnız zavallı,ne bir dost,ne de yoldaş;
Yerlerde izmaritler,gözde bir kaç damla yaş.

Köşede soğuk yatak,masada kadeh kırık,
Darmadağın şişeler,camlarda bir hıçkırık.

Yüreğinin üstünde dolaşıyor birisi,
Ona hitap ediyor,işte gece yarısı.

'Ey sevgili! Gün bitti,ufuklar karardı da;
Bir çapkın hırsız gibi,neden bana gelmedin?
Gökteki ay yüzünü,kara bulut sardı da;
Pencerenden aşağı,niçin bir ip salmadın?

Şimdi gece yarısı,ben yine yazıyorum,
Ayıplama Birtanem,gözümdeki yaşları,
Asırlarca gelmezsen,ben seni bekliyorum;
Va'dını hatırla da,gün doğmadan gel bari'