GeCE yaNIĞI Şiiri - Gül Yazganarıkan

Anlamı daralıyor hayatın
Gece boğuklaşarak yavaş yavaş
Çöküyor omuzlarıma
Boşladı beni aşk kaç bahar geçti
Bir ağrı gibi oturuyor yokluğu şakaklarıma

Bir buğu gibi pencereye vuruyor geçmiş
Buluntu yaşanmışlıkları çiziyorum
Parmaklarımla
Çıkın ediyorum sözlerini
Çınlayışı sesinin vurdukça kulaklarıma

Çirkefçe çiseliyorsun gözlerimden
Debelenip duruyorum karanlığımda
Döküntü aşklar döllenmesin yüreğimde diye
Kaç kilit vurdum kapılarıma...

Gece yanığısın sen
Derinliği depreşen
Göğsümde açılan
Bir gizli yamasın....
Bitmez bu kanayış
Bin yama yapsam bile
Kanıksamıyor yüreğim söküyor yine
Gidişin ruh göçü bedenimden
yokluğun paslı bir hançer
Döndür ne olur beni kendime
Sen de dön gel...
Oluk oluk akıyor ömrüm
Zaman sürtük
zaman yosma
Yapışmış saçlarıma hasretin
Sürüklüyor uçurumlara
Bir sen şahdamarım, bir sen
Ah bir çıkıp gelsen
Şerbet olur döktüğüm gözyaşları
Bir sıcak şarap olur, bağrıma
Tutmuyor artık göğsüm yama...
Gel karış yine...
Gece yanığına...