Gece Yangını Şiiri - Şengül Demir Altındağ

Yağmur kara kedi gibi girmişti aramıza belkide;

Kum tanelerinden güneşin kavurucu sıcağına uzanan

bir yangındı bendeki,

Yağmurdaki yangın,

Yangındaki ben.

Eriyemeden donan ; defalarca kepenklerde asılı kalan çıplak ben.

Gözyaşım dondu,

Güneşi göremeden;

Aksa da yetmiyor ki yangınla tanışmak için gec kalmadım çünkü;

Keder ayrımında telgraf tellerine asılı kalan uçurtmalar gibiydi ruhum ,

İzin vermediler.

İzin verecekken öldü ruhum…

Belkide sadece yolunu seçti;

Geniş zamanlar mı istiyor ,

Uyanır mı bilmem…

ŞENGÜL DEMİR ALTINDAĞ