Kızıl ufkun altına düşmüş güneş, yorgun.
Sanki yaşamlar bitmiş, nerelere baksam,
Duygularım da alt üst, arzularım da suskun.
Kara kanatlarını, örtüyor üstümüze akşam.
Siyah camlarda ışıklar birer birer yanıyor,
Akşam yeli, ince, ince esip benliğimi sarıyor,
Perdelerin hepsi kapanıp, geceden utanıyor,
Gece gizemini, hep garibe, yalnıza anlatıyor.
İşte her akşam umutlarımla, güneş içime batar.
O zaman mor hayaller de kaybolur yok olurum.
Kalabalıklar da olsam da, yalnızlık içimde yatar,
Kaçamam, kendimi yalnızlığın kollarında bulurum.
Kayıt Tarihi : 11.5.2014 19:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O zaman mor hayaller de kaybolur yok olurum.
Kalabalıklar da olsam da, yalnızlık içimde yatar,
Kaçamam, kendimi yalnızlığın kollarında bulurum.
Ömer Bey!
mükemmel bir çalışma kaleminiz kavi olsun muhabbetle tam puan
Yani 'bize ait', bizim yalnızlığımız..
Şiiri ve değerli şairi kutlarım...
Yazan gönlü kutluyorum... Oysa insan hiç yalnız değildir... Geceler, çoğu zaman örtüdür...10 puan +ant. iyi geceler...
TÜM YORUMLAR (7)