Bir ilkbahar gecesiydi
Şiddetlenen yağmur sesi ve ben,
Bir şelaleyi andırıyor gür sesiyle
Kara bulutlar saklar dolunayı
Tutsak alır sanki ayı ve yıldızları.
Hırçın kara gece karanlığın resmini çiziyor
İçimin üşüyen titrek sessiz yalnızlığında.
Gece ilerler şafaklar haber sallar baykuşa
Işıklar azalır söner bir bir lambalar,
Yorgun düştü yağmurlar sular çekilir
Sessizlik çöker her yeri, bulutlar gider
Sular uyur bahçelerde güller uyur
Yalnızlığımda yazdığım kalem uyur.
Tütün söner sararan parmaklarda
Yaktığım sigara tükenir uzayan külünde
Sokaklar boşalır şehir uyuya kalır
Demlik boşalır ocak söner fırında.
Son bir yudum çektik
Soğuyan acı çaydan,
Ay uyur yıldızlar uyur kafeste kuş uyur
Bir ben birde içimdeki senden başka.
(Diyarbakır-17/05/2007)
Cemal MızrakKayıt Tarihi : 17.5.2007 13:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!