odanın karanlığına bakılırsa
birbirimizi seviyorduk
yalanlar yalan olmuyordu karanlıkta söylenince
sen, gecenin bir yarısı
retorik bir romantizm sunuyordun
ben ise geri kalmıyordum bundan
gecenin bir yarısı
bitişik bir kentte
birbirimize sunmadık çiçek bırakmıyorduk
öyle ki, kırlar kuruyordu sevdamızdan
bana şarkılar söyletiyordun
ahizenin öbür ucunda
sen lotte ben de tam bir werther'dim diyebilirim
ikisi de şair bunlar derlerdi
duysalar bizi arkamızdan
eh işte, heyhat, sevgilim,
her gecenin bir gündüzü var
yatağında namusludur herkes
iki ayağı üzerine dikilince...
doyacak karınlar, ödenecek kiralar var
ekmek parası derler adına, herkesi çirkinleştirir
bilirim, geceleri, duygusaldır insanlar
ben gene de her doğum gününde yollarım çiçeğini,
sen, bana bakma
Kayıt Tarihi : 21.3.2025 13:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!