Gece Ve Zerdüşt Şiiri - Feyz Kariha

Gecedir
Ruhun rengini açığa çıkaran coşkun bir ırmak
Susayanlara bu dil ahvalce sığınak
Gecedir
Dokunmanın mahmurluğunda ince sızı
Dilimlenmiş bir giysinin ilk kopanı
Şişman kediler gibi tırmalıyor haz
Gecedir
Kırılgan ve haylaz…

Karanlığı emen o nefes, erirken tren uğruna
Titreyen bir ışığın yolcusuyuz biz
Utandırıcıyız, güneş elimize yüzümüze bulaşmış
Kavlimden tut ve öp, onlar benim duraklarım
Onlarla gelirim sana, sen gecesin ve arsız bir kapanış…

Açlık doğurduğum merhamet memeleri
Ne kadar emsen o kadar kibrim büyüyor
Koşarak geçiyorum seni, sonra onu, sonra tüm kendimi
Ölüler üzülüyor deliremediklerine
Geceyle ayan oluyor bataklık nameleri
Şehvetin ve vahşetin
Savaş yataklarından kalkamayışını izliyoruz hep bir ağızdan
Körlüyoruz ateşimizi, seni seviyorum o kesin
Küllerimle yaşamaya ülkelendiriyorsun beni
Kasem vav’larıyla düğümleniyorum gövdene
Bir büyücü söndürüyor üçüncü gözünü
Kırbaçlanıyor yıldızlar ay tarafından
Açlık doğurduğum merhamet memeleri
Arsızlaşıyor hırsızlığından…

Gecedir
Kirpiklerde uçlu çalgılar
Ruhun secdesine teveccüh göster
Dünyaya sultan, Musallaya taş gerektir
Zerdüşt’ün buyruğu kadar…