Gece Ve Yokluğun Şiiri - Salim Diyap

yoksun...
sensizlik bir sürüngen
düşlerimi kemiriyor ha bire,
etim geceye kanıyor kurbağaların çığlıklarında
yıldızlar soluyur ardı ardına.

yoksun...
yüreğimdeki çocuk sorularını ağırlaştırıyor
ateş böceklerinin yürek vuruşlarında canım yanıyor.

yoksun...
aysız kaldı karanlıklar
sergisini erkenden topladı yıldızlar,
dizginde tutarak suskunluğu
koşuşturdu ardı ardına
bir pencereye durdu
dışarısı kör,
ses vermez seslenişlerime
susar derinden
güzelliğinin hakkını verir nazlanır.

yoksun...
yorgun yüreğim
geceye sensiz yaslanır