Gece Ve Yediveren Şiiri - Arzu Çetin Ermiş

Yediverenin gözyaşları düşer toprağa
Geceler ağlamayı unuttuğunda.
Kızıl bir sabah renk çalar,
Ve dalları bükülür yediverenin
Güneşler şükre darıldığında.
Seherin alacası yine türküdür oysa.
Serçenin su başında mırıldandığı
Rüzgâr ıslık çalmaz, duaya alışık
Rüyaları çıkmaz olur yediverenin.
Kupkuru gecenin sabahıysa yudumladığı
Gündüzleri pembe yaprağına bulaşır
Yedileri vefasızlığa karışır.
Mahmurluk ezer çünkü yaprağını
Ve gaflet bir çiçeğe en yakışmayanı.
Dağların başı dönmeli oysa mis kokudan
Damla damla bir geceyle beraber
Rengârenk dualar inmeli buluttan.
Yediveren sarılmalı yeşilin incecik beline
Sabahın kapısı açılmalı tozpembelere
Ve gecenin ıslaklığıyla dönmeli gerçeğe.
Bir yediveren sabahı nur edince
Binlerce güneş gelmeli dile.
Ve yıldızların parlak şahitliğinde
Bir yıldız da toprağa düşmeli.
Gecenin en mavi renginde
Bir yıldızı da yediveren büyütmeli.