Gece Ve Yağmur

Rüzgarlar fısıldıyor gecenin zehrini
Kör sokaklarda yürürken buluyorum kendimi
Tanımadıgım yüzler her köşe başında
Kaç adım attım, kaç sokak geçtim bilmiyorum.
Geceye degil yüregime yagıyor sanki yağmur
Yağmur bu kadar tuzlumuydu ki...

Elllerin evet ellerin unutmadım ki
İncecik bir cizgi gibiyim hayatın ortasında
Savruluyorum bilinmeyen denklemler diyarına
Sonucunu buldugum ilk duraktayım unutmusum zamanı
Mevsimlerin en kırgınını yaşıyorum ayaklarımda
Susuyorum sahi neye susuyorum...

Gecenin sessizliginde dilsiz kalışlarım,
Kurumuş boğazımda yutkunamadığım cümlelerim var
Birde demini almış tavşan kanı çayım..
Katık edelim sohbetimize gülüşlerimizi,
Yırtalım karanlığın en acı tınısını
Doğacak güneş olsun acıyan yıllarımıza.....