Gece ve Uyku Şiiri - Hasan Yıldız 2

Gece ilerledi gelmez uykular
Depresyon derdi bilmez uykular
Yastığın kılıfı yıkandı sanki
Akan gözyaşımı silmez uykular

Yastık döşek çarşaf beni kolluyor
Nevresim ayakta yen’i kolluyor
Odam da karanlık pusuya yatmış
Karyola uzunu, eni kolluyor

Servis bir acayip yere yapılmış
Üvey evlat gibi dışa atılmış
Dışarı bir alem sesler, sedalar
Taşıt gürültüsü buna katılmış

Bir o yana, bir bu yana dönerim
Bir kandil misali yanar sönerim
Beynimi yoklarım kalbe sorarım
Yarabb’i hatam ne, suçum ne benim?

Saat beşe yavaş yavaş geliyor,
Uzandım yatağa son çare diye.
Acı çığlık sessizliği deliyor
“Remeron” uykuyu etti hediye.

EYLÜL 2000