Güneş uykuya yattı bin yıllık yatağında
Hafif bir fırtına, yağmur ve karanlık gece
Bin yıllık bir bekleyiş her sabahı ufukta
Sürüp gidiyor ardı ardına şu ömrümce
Bilinmeyen bir gezidir ki başlar gecemde
Bir hüznün engininde yelken açar hayalim
Yolların sonu bilirim biter hep güneşle
Zembereği boşalmış bir saattir yüreğim
Salınırken gözümde sabahın ışıkları
Düş yorgunu gözlerim bin yıllık uykusuyla
Ateşten dizelerdir güneşin armağanı
“Merhaba” der şiirim sözün ağırlığıyla
Kayıt Tarihi : 22.7.2023 20:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!