Bir gece ay ile güneşin içiçe olduğu anda
okyanusun iç sükunetinde dinledim kendi şiirimi.
Işıklar içinde kıyıya vuran dipsizliğimdi.
Dinledim kalbimin derinliğini en yüzeysellikten.
Aşkla yanıyorsa gece kalır mı hiç karanlık?
Karanlıkta yanıyorsa güneş adı gece değil.
Ne ben ulaşmıştım geceye,nede gece gündüze.
Sustum duydum bir an,yaşam hala o türküyü söylemede.
Kayıt Tarihi : 16.3.2013 19:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!