Gece Ve Sen Şiiri - Uğur Gönüler

Gece ve sen; ne kadar da çok benziyorsunuz birbirinize, ikiniz anlaştınız mı yoksa?
Sen hiç unutulmuyorsun, o hiç unutturmuyor.
Sen hep hatırlanansın, o da hep hatırlatan, hep aynı kısır döngü hep aynı tekerrür.
Gece de en az Düşüncelerim kadar zifiri
Hayalin kadar ıssız ve kimsesiz.
Ve ben dalıp gidiyorum meçhul-û sevdana doğru.
Yokluğunun ihtimali bile acı, ah bir bilsen
Ölümlerden ölüm beğenmek sanki.
Oysa ki ben; yaşamaktan yaşamak beğenmek istiyordum
gözlerinin zifir köşelerinden ağır ağır yükselen güneşle
Sensizlikten uzak, mutsuzluktan uzak, umutsuzluktan uzak, sadece seninle senin kalarak