Gece ve Sabah Şiiri - Ahmet Naci Çoğaltay

işte yine uyanıyorum
sabahın ilk ışığıyla

yeni günü güler yüzle selamlıyorum
penceremden gökyüzünü kucaklıyorum
belliki
geceden kalma bir dostluk havası var
toprağımızdan, ülkemize yayılan

ilk seni içime çekiyorum açtığım penceremde
sonra güneşin haykırışını yutuyorum
savaşmayın aksi halde birgün yakarım diye
ve sonra ay kalbimin içinde
bu dünya heppinize yeter diye, yazıyor bir köşesine

ve ilk günün ilk adımlarında
dostça bir el omuzumda
dönüp baktığımda
güneş ve ay gibi
selamladığında
karanfiller düşüyordu tatvanın sokaklarına

birlikte geceye yürüdük ve bağırdık gökyüzüne, yeter diye
sabahlarımızı karartmayın diye

yıldızlar gülümsedi bize
dostum ve ben baktık birbirimize
ve yine bağırdık gökyüzüne
biz sadece insanız diye

ozaman bu genç ölümler
niye?

sabahtan kalma volkanik bir gece var içimde
yeter diyor var gücüyle
yeter

ki

gecenin üstünü sabahla örttük
beyaz karanfiller salıyoruz kalbimizle

savaşın üstünü barışla örtmeye
varmısınız?

..................................................