Gece ve Özlem Şiiri - Oğuz Bekar

Gecenin karanlığı çökmüş yine odama
Hasret, kasvet birleşmiş, sinmiş bacaya, dama
Buğusunda yazarım güzel ismini cama
Gözlerim yıldızlarda, yar yolunu bekliyor.

Anılar gelir geçer zihnimin köşesinden
Dilimde yanık türkü, kan damlar hecesinden.
Beni biçare koyan dertlerin cümlesinden
Yanmış zavallı gönlüm, bir damla su bekliyor.

Karşı dağ yamacında gezer ayın ışığı.
Uzaktaki sevgili, kahredermiş aşığı.
Mevlam kavuşturmuyor aşık ile maşuğu
Gözlerim yorgun düşmüş, düşte onu bekliyor.

Bir muma benzer ömür, bir anda biter söner.
Ne fırtına, boranlar durgun bir suya döner
Hem ağlar hem gülersin, adına denmiş kader
Karakış ortasında gönlüm bahar bekliyor.

İnandım ve bildim ki beni bir ben anlarım.
Şu geçen yıllarıma gençliğime yanarım.
Sanmam ki bir gün gelir hayalinden bıkarım
Ruh bedenden çıksa da Oğuz onu bekliyor.