Gece ve Ölüm Şiiri - Mehmet Sedaka Kartal

Usulca batan güneş, saçları ağarmış bir ihtiyarı anımsatıyor. Evet, gün boyu mesai yapan güneş tüm yorgunluğu üzerinden atıp bir kez daha batıyor. Ardından ağlamaklı bir karanlık sarıyor her yanı…

Çöken karanlık her şeyi susturuyor. İşçiler, öğretmenler, öğrenciler, küçük çocuklar, araçlar, hayvanlar, rantçılar, inatçılar, ŞUcular-Bucular… Herkesi bir sükûnet içinde bırakıyor. Konuşan yalnız gece ve esen rüzgâr uğultusudur…

Geceler; çarmıha gerilmiş umutlarımızı umutlandırıyor, kepenkleri kapatılmış yıldızlarımızı aydınlatıyor, haykırışlara, feryatlara ve korkulara çare buluyor…

Geceler; gün boyu yaptıklarımızı süzgeçten geçirmemize sebebiyet veriyor, yaşamın önemini, insanlara sevgiyi, doğayla olan samimiyetliği hissettiriyor…

Geceler; bir işle meşgulken, gülerken, eğlenirken aklımızın en kuytu köşesinden bile geçmediği ‘’ÖLÜM’’ü aydınlatıyor…

Her şeyi gelecekçilik fikriyle konuşuyoruz; oysaki kesinlik denen bir şey yoktur. Bunu geceler bize ispat ediyor. Her yer kuru bir sessizlik içinde olabilir; ama gece karanlığı ‘’ÖLÜM’’ü bize bağırarak işittirip, hissettiriyor... Bu tılsım(sır) gecenin karanlığı içinde saklıdır. İşte geceyi gece yapanda budur…

Acaba! Gece pususunda bekleyen bir eşkıya, karanlığa bürünen gökyüzüne baktığında ‘’ÖLÜM’’ aklına gelebilir mi?

Acaba! Gece sefahatiyle meşgul bir genç evine doğru yol aldığında, gecenin karanlığı ona ‘’ÖLÜM’’ü anımsatabilir mi?

Acaba! Gece boyu ders çalışan bir öğrenci pencereden dışarı bakıp, havayı derincesine içine çektiğinde ‘’ÖLÜM’’ü hissedebilir mi?

Aslında kalbi ve ruhu temiz olan insana ölüm manen bir yaşamdır.’’ÖLÜM’’den çok korkarak,’’ÖLÜM’’ü bir fobi edinenlere deriz:

Mevtten kaçma, mevt sana muallâktır…

Dünyada taptığın lezzetler birer tuzaktır…

İstersen dünya ve cennette bir sefa,

Durma, koş gel GECE ve ÖLÜM diyarına…

‘’GECE ve ÖLÜM’’ün maneviyatlığı kalbimizi sarsmalı. Hayatsal arzuların, sansürlediği aklımızı daima taze tutmalıyız…

‘’ÖLÜM’’ bir güzellik olarak hatırlanmalı, yalnız ‘’GECE’’ değil, gündüz de ruhumuzu titretmeli…