Gece Ve Matine Şiiri - Yahya Bumin Dilmen

Gün bitiyor, dönüyorum kendime.
Kendim oluyorum, geceleri sadece
Gece sadece,
Sadece gece.
Birkaç saatim daha var, kendim olmaya.
Sonra?
Sonra, yine başkası…
Ne yaptığımı bilmeden,
Akacağım bedenim bendim.
Ah çocukluğum!
Çocukken bendim bedenim.

Oysa
Oysa bu saatlerde
Akmak istediğim yere
Duymak istediğim gibi duyarak,
Düşünerek istediğim gibi
Yani yaşadığımın bilincinde gidiyorum.
Mümkün müdür bu saatleri uzatmak
Hep kendim olarak yaşamak?

Yoksa
Yoksa çember daralıyor mu?
Ah çocukluğum!
Yağmur bambaşkaydı.
Genzim yanardı nefes alınca.
Burnumdan gelirdi gazozun gazı.
Bilye oynardım, ellerim çatlardı.
Ellerim şahit.

Gece bitiyor.
Perde açılacak az sonra.
Az sonra senaryomu oynamayacağım.
Kendim hariç herkes olabilirim.
Ağlayabilir, gülebilirim.
Korkuyorum.
Kendim değilken matinede ölebilirim.