Gece ve Kan Kırmızı Şiiri - Dilaver Öztürk

Gecenin sabahla buluştuğu anda
Kırmızı gülleri semaya diktim
İşte ben de böyle bir zamanda
Herkesten biraz saf, biraz gariptim.

Kökü yüreğe saplanmış acıların
Meyvesi hep zehirdir hayatta
Adem ve Havva meyvesi
Zehirlemiş acıları da umutları da

İnsanların insanlığı küçümsemesi
"İnsancığın" insanlıktan geçmesi...

İnsanca yaşayıp dostça ölmek varken
İnsanlığa "acı" olmak için çok erken

Gecenin en karanlık anında
Maviyi geceye diktim
Bir çocuk gülüşü düştü içime
Güldüm hep güldüm
Havada uçuşan "tüy" e hevesle
Beril beril ümitle

Kırmızı dikenli gülleri
Semaya diktim yine
Kandı dikenler içinde
Geceden gül diye topladıklarım
Kandı geceye ağladıklarım