Gece Ve İnsan Şiiri - Seyit Burhaneddin ...

Geceyi özledim, gündüzün karanlığında,
Görünce, vicdanları gibi yüzleri de kapkara insanları,
Hayret, ne kadar günahı,
Ne kadar kiri örtermiş,
Ten denilen incecik tül perde...

Kaçış yok yarınlardan,
Güneşin aydınlığında karanlığı yaşamaktan,
Boğuluyorum, bırakın artık yeter!
Bu bana işkence, evet kısa iki hece,
Ama bu bir işkence,

Nereye kaçsam, nereye gitsem,
Karşımda hep o incecik tül perde,
Anlayabilsem, görebilsem arkasındakini,
Dost mu, düşman mı?
Karşımdaki iki yüzlü bir gece....