Med-cezirlere gebe yine
Gün ve gece
Hüznü kafes etsen de
Ruhuna
Geçecek bu günler
Bekle!
Bekle ki sabrın
Çıksın şahikalara
Yolunda bin bir menfezler
Kifayet etmedi
Çıplak kalmış sözler
Giydir artık yorgun düşlerini
Üşümesin gece
Üşümesin,
Son fısıldanan hece.
Rafa kaldır hıçkırıklarını
Ve kırıklarını hayalin.
Döküldü durdu
Buzdan kristaller
Deldi bağrını
Ve tüketti yarını
Doğma ey kamer
Doğma bu gece
Yüksek binalardan,
Ürkekçe yükselen ışıklar
Durun!
Dönün geri
Zifiri karanlığa bürünsün şehir
Ve heybetiyle doğsun güneş
Çok kararan gecenin sabahına
Doğsun!
Umudunu tükettiğimiz yarına.
Mizanla, nizamla varsın kararına...
21.03.2016-İstanbul
Aynur YazıcıKayıt Tarihi : 21.3.2016 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gece insanın ruhuyla hemhal olması için mükemmel saatler, gündüz ise ruh iskeleti oluyor insanın bir tek dinleyeni olmayan, ondandır şairenin hep karanlığı istemesi diye düşünüyorum, Güzel ve anlamlıydı şiir kutlarım sevgiler...
TÜM YORUMLAR (2)