Gece ve Hınca Hınç Sükut

Koskoca bir yıl geçti üzerimden

yine o bankta oturuyorum

bir dosta bir sırrı bırakır gibi

geçen sene yine dost bir gecede

usulca bıraktığım yerdeki sıcaklığımda ısınıyorum

bu yaz habercisi gecede

Gittikçe karanlığında kalabalıkları yutan

esrarengiz gecenin sessizliğine bürünüyorum

Uzaktan delice naralar

ve çıplak gecenin lakayd sükutu

iki aşık gibi sarmaş dolaş...

ve ben yine o sıcaklığımda ısınıyorum

Sıcacık, yanan, yakan...

Yürüyorum...

hiç yürümediğim kadar bu gece

ne birine yetişmek

ne de kimseden kaçmak için

belli belirsiz gözden kaybolup evlerine sığınan

son müdavimlerini de yolcu ederken

ben yine şehrin bu hınca hınç sessizlik demleyen

caddesinde çile dolduruyorum.

göğüslerinde kutsal muskalar

taşırken deli aşıklar

yazdığım şiirlerle dolaşıyorum ben

avare gecelerin soğuk bağrında...

Ben ben değilim artık

ne hüzün yetiyor bana

ne sevinç

yetmiyor artık gece

savruk hissiyatım yetmiyor

kelimeler yetmiyor

sen bile yetmiyorsun artık

yetmiyorsun.

13 Mayıs 2019