Gece, Ay'la olmuş eş,
Her an beraber, sâkin.
Vefâlı ki kıyamete kadar...
Gece'nin aklında güneş,
Hep hayâl kurar:
'Alsam onu koynuma,
Sarıp sarmalasam gece boyunca.
Kimse görmese onu,
Sadece benim karanlığımda...'
Güneş, sırma saçlı yâr,
Yağmurdan sonra tarar saçını,
Yüzü ışıldar...
O da âşık geceye.
Gündüz pür neş'e,
Hasret sarar içini akşam olunca.
Yavaş yavaş tutar yolları,
Gece, hep bekliyor, açık kolları...
Yaklaştıkça yavaş yavaş,
Güneşin kızarır yüzü, duyar heyecan,
Kavuşma ânıdır gelince akşam.
Gizemi sarınca güneşi,
Işır yıldız yıldız gecenin binlerce gözü.
Ay, sessizce bakar, düşünür,
Atar içine acısını,
Dışarı çıkar,
Başbaşa bırakır onları,
Sabaha kadar...
9 Mart 2004
Halenur KorKayıt Tarihi : 18.8.2009 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)