Gecenin koynunda bir çocuk,
Öylesine soyutlanmış yaşamdan,
Öylesine yalnız.
Kaldırımlar mekanı olmuş,uyumuş.
Çocuğun düşlerinde gece,
Sanki acılı bir dev,
Doğduğundan beri anasından.....
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
