Gece Ve Ben Şiiri - Abdulkerim Orhan

Benim kadim dostum şu karanlık gece

Herkesten herkesten sadıktır o.
Örter cümle kusurumu,söylemez gizli sırlarımı
Kimseyle komuşmaz benim yanımda
Çok iyi bir dosttur sevgili gece.
En sevdiğim renk ondadır en sevdiğim ses onda,en vazgeçilmezim yine ondadır onda.

Benim kadim dostum şu karanlık gece;

Günden uzaklaştırır,kör eder beni
Göstermez ne kötülük varsa gözüme
Ah! Keşke her dost gece gibi olsa.
Yarin saçıda gece den almıştır rengini.

O gece ki gönlümün gündüzü
O gece ki dilimin sürgüsü
O gece ki yaramın sargısı.

Yalnız geceler biraz dalgacı,her halime gülüyor
Ama olsun alıyor bütün dertlerimi,örtüyor kusurlarımı.
Ya geceler olmasaydı ne yapardım ben.
Kime anlatırdım sırlarımı kim saklaya bilirdi ki gece gibi sırlarımı?
Hangi dost gece gibi örterdi kusurlarımı?
Gece olmasa nasıl anardım sevgiliyi.

Benim kadim dostum şu karanlık gece

Hiç bitmesin istiyorum
Gündüz geceye muhtaç,herkes geceye muhtaç ama gece de sevgiliye muhtaç.
Sevgili olmasa ne değeri kalır gecenin?

Güneş doğar gece biter o yüzden biraz dargınım Güneş'e,alıyor gece mi benden.
Ah! Güneşin ne suçu var Gece çok aceleci,
O da tüm sevdiklerim gibi kurtulmak istiyor benden Güneşi bahane ediyor sonra.

Yıldızlar güzel,Ay daha da güzel ama Gece Ay dan güzel,Sevgili geceden güzel.

Ayrılmayalım hiç
Benim kadim dostum karanlık gece.