Gece ve Ben Şiiri - Zühtü Bakır

Ay gecenin ortasında bir alev
Yangın var içimde
Dumanlar geçiyor renk renk
Bu alevin önünden
Gözlerim geziniyor
Ve bir şeyler arıyor
Renkli dumanlarında bu alevin
Dağ taş mor bir aydınlık içinde
Gözlerimde oysa
Güneş gözlüğü yok
Nehir ve rüzgârın sesi
Birbirinde eriyor buluyor beni
Gecenin bir şefkati gibi
Sarıyor beni

Gece içi gizem dolu bir dünya
Tanıdığım her şey şimdi daha farklı
Artık uykuyu bir kenara itiyorum
Yolmuyorum saçlarımı
Başımı dövmüyorum
Giden bulutlar içinde
Giden ayı
Pencereden seyre koyuluyorum
Yanıyor sönüyor yıldızlar
İpi kopmuş gibi
Akıp gidiyor biri
Yana yana gözlerimin önünden
Garip seslere karışıyor
Sesi köpeğin
Daldan dala kuşlar
Dipten köşeden
Dibe köşeye böcekler
Ötüp ötüp duruyorlar
Sıra ve ahenkle

Gece insan dışı varlıkların
Çarşı pazar ve panayır meydanı
Hepsinin dili farklı
Ve yabancı
Anlamasam da anlıyor gibi
Her seste çok şeyler buluyorum
Saatimin sesinde bulduğum gibi
Bir de bakıyorum ki tik tak tik tak
Diye bir ses beni kendine çekiyor
Anlıyorum vakit geçti diyor
Çek perdeyi de kalk ve yat
Çekiyorum ve yatıyorum
Yine uyuyabilme mücadelesi vererek
Güneşle kalkacağım
Uyumadan bir damla

(26.06.1999)