Gece ve Ben Şiiri - Hasan Tonga

GECE ve BEN

Sokaklar sessiz... / sukut.
Beyaz kardelenlerdi savrulan.
Çıt yoktu, yürüdüm...
Rüzgarın uğultusunda
Şarkılar söyledim...
Karanlığı yırttı sesim.
Sokaklar kimsesiz... / boş.

Kuşluk vakti kısa molada,
Karanlığı kuşandım...
Geceyi taşıdım sabaha.
Girdaplarda dibe vurdum.
Kasırgalarda savruldum.
Ağaçlara, direklere sarıldım.
Boynuna dolanmalıydı kollarım.

Bulutlarda yine yaş,
Yine çöp kaçtı gözüme! ...
Ben ve gece arap saçı olduk,
Dolandık sabaha dek.

Sokaklar gelinliğini giymiş...
Saçaklarda hançerler...
Gece bıçak gibi keskin!
Karanlığı çiğnedim adım adım.
Seni çektim ciğerlerime...
Hasret içtim gecenin karanlığında...

Üşüdüm!
Yalnızdım...
Alaz kestim.

G e c e v e b e n;

Dolaştık sabaha dek...
Vurgun yemiş sünger avcısı gibiydim.
Tan yeri yangınlarında!

Yalnızdım ama hiç umursamadım.
Şimdi gitmeliyim... / Vakit!

Sen yoksun!
Karanlık vedalarda!
Yeni doğan gün; merhaba... merhaba! ! ...