Gece Ve Ben Şiiri - Fikret Şimşek

Sokaklar sessiz.../sükut
Beyaz kardelenlerdi savrulan
Çıt yoktu, yürüdüm
Rüzgarın uğultusunda
Şarkılar söyledim
Karanlığı yırttı sesim
Sokaklar kimsesiz.../boş

Kuşluk vakti kısa molada
Karanlığı kuşandım
Geceyi taşıdım sabaha
Girdaplarda dibe vurdum
Kasırgalarda savruldum
Ağaçlara, direklere sarıldım
Boynuna dolanmalıydı kollarım

Bulutlarda yine yaş
Yine çöp kaçtı gözüme
Ben ve gece, arap saçı olduk
Dolandık sabaha dek

Sokaklar gelinliğini giymiş
Saçaklarda hançerler
Gece bıçak gibi keskin
Karanlığı çiğnedim adım adım
Seni çektim ciğerlerime
Hasret içtim gecenin karanlığında

Üşüdüm
Yalnızdım
Alaz kestim

G e c e v e b e n

Dolaştık sabaha dek
Vurgun yemiş sünger avcısı gibiydim
Tan yeri yangınlarında

Yalnızdım ama hiç umursamadım
Şimdi gitmeliyim.../Vakit

Sen yoksun
Karanlık vedalarda
Yeni doğan gün; merhaba... merhaba

.....

Zerre