Gece ve Ben Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Ben sana benziyorum Ey gece,
Karanlık ve çıplağız ikimizde,
Uyanıkken yaşadığım rüyaların ötesinde,
Alev alev yanan patikalarda yürürüm,
Ve ayaklarımın bastığı yerde,
Kocaman bir zincir ortaya çıkar.

Ben sana benzerim Ey gece,
Sessiz ve derinlikler içindeyiz ikimizde,
Ve yalnızlığının derinliklerinde,
Doğum sancıları içinde,
Bir güzel uzanır,Ve ‘O’
Yaşam’ı tam doğuracağı sırada,
Cehennem ile bütünleşir.

Ben sana benziyorum Ey gece,
Vahşi ve korkuncuz ikimizde,
Çünkü kulakların,
Köleleştirilmiş halkların feryatlarına,
Ve de unutulup gitmiş ülkelerin,
Acılarına sağırlaşmıştır artık.

Ben sana benzerim Ey gece,
Acımasız ve ürkütücüyüz ikimizde,
Bağrın,denizlerde yanan,
Gemi alevleriyle aydınlanır,
Ve dudakların,yenik düşmüş savaşçıların,
Kanlarıyla ıslatılmıştır.

Ben sana benziyorum Ey gece,
Neşeli ve mutluyuz ikimizde,
Çünkü kanatlarının altına girmiş her kes,
Saf şaraptan sarhoş olur,dilediğince,
Ve özgürce tadını çıkarır,
Günahların hazzını istediklerince.

Ben sana benzerim Ey gece,
Sabırlı ve tutku doluyuz ikimizde,
Çünkü göğsünde solmuş öpücüklerin,
Kefenlerine sarılı nice aşıklar,
Gömülmüş yatarlar sessizce.

Ben sana benziyorum Ey gece,
Ben sana benziyorum,
Evet,Ey gece,Güçlü ve Ulvi’yiz ikimizde,
Bir birimize benziyoruz
Sen ve ben habersizce,
Çünkü sen evreni uyutuyorsun,
Bense gönlümü avutuyorum,
Umutlu ninnilerle,
(Cibran&A.O.Yılmaz)