Gece ve Bekleyiş Şiiri - Erkan Ayrancı

Gece uzun
Saatler ömür törpüsü,
Bir dakikadan diğerine
Yük trenleri gider,
/yavaş yavaş, dura dura
/umutları kıra kıra…

Gece on iki…
On ikiye kadar zaman umudundur,
Sonrası hüznün.
Çok evde ışıklar söner,
Pencereler yalnızdır artık,
Dokunsan ağlayacak gibi
/donuktur gözleri
/bir pencerede kalmış yalnızlığın…

Gece bir…
Gelmemenin hükmünü giymiştir gelme,
Kapı önceki gelmişliklerine açılıyordur,
Dünkü, önceki günkü, daha önceki günkü…
Kapı tıktıkları
Ayak sesleri
/gerçekleri kandırıyordur.
Karanlık koynuma sokuluyordur
/sinsi sinsi
/can çektirerek…

Gece iki…
Şehir kapanıyor hayata,
“Savaşa hayır” çığlıkları arasında
Savaşa giriyor ben…
/ben, kendim,
/hayaller besleyen
/sonra köpeklere yediren adam…

Gece üç…
En son bana geldiğin zaman…
Samsun’da bir köhne otelde
Bir rus yosmanın
/ürkek bakışlarıyla
/heyecanlı cümleler kurarak
/odama girmek isteyişi gibi…
En son bana geldiğin zaman
/gece üçtü.
Hem de kötü haber vermiştin gelecekten
Ama umut üçte kaldı
/üçte öldü…

Gece dört…
Ölü bir umudun üzerine çökmüştür
/bir paket sigaranın dumanı.
Kadehler odanın her yanında
/asayişe bakıyordur,
Adımlarımı ezberlemiştir bütün kareler,
Hüseyin geçmiştir hatırdan
/eskilerden
/karanlığın aydın çocuğu,
/meyhanenin ihtilalci sarhoşu…

Gece dört…
En zor geçen saat…
Ölüm acısının tazeliğinde
/donmuş düşüncelerle dolu,
yalnızlığı giymiş üstüne
/gece dört…

Gece beş…
İlk baskıları çoktan çıkmıştır gazetelerin,
Pera Palas’ın önünde
/pilavını yarılamıştır pilavcı,
Müzikholler boşalıyordur şimdi,
İbnelerin kollarında sermayeleri,
/makyajları da akmıştır hani…
Olmayan evlerine gidiyorlardır.
Bir de simitçi, bir de Şako
Asmalımescit’e çoktan düşmüşlerdir,
Şako simitçiye küfrediyordur
/simitçi gülüyordur,
Kimbilir içinden kaç Şako’yu ipe diziyordur.

İşte gece beş…
Beyoğlu’nun saati…
Beyoğlu bilmez gelmediğini,
/duymamıştır bile.
Orda gelmeler ve gelmemeler
/banka vesikalarına bağlanmıştır…