Gece Ve Ay Şiiri - Ömer Gençoğlu

Aslında, ben değilim karşındaki ben,
Herşeyden yetmiş fersah uzakta bir adam.
Öylesine yaşıyor, öylesine konuşuyorum.
Oysa ben, senin bilmediğin ben.

Dökülür şarap gibi peymaneye bazen,
Bazen bir damla akmaz.
O gözler ki, gece karanlığında boşalır,
Ay ışığında çağlar.
O, sensin işte, gece ve ay.
Oysa ben, senin bilmediğin ben...

Ömer GENÇOĞLU, 26.09.2006, Ermenek/Karaman.