Gece ve Anılar Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

gençliğim, gecenin koynunda kaybolan yıllar...
aşk ateşiyle geceleri gözlerimi gökyüzüne diktiğim zamanlar
bir yıldız kaydı yüreğimden aniden
kaç gece yalnızlığımla kavga ettim
kaç defa yalnızlığım, kapıyı yüzüme çarptı
sevda çiçekleri büyüttüğüm yüreğimde
gün geldi paslı çiviler söktüm.
ve aldım başımı kaç kez senden, bu diyarlardan kaçtım
ne yaptıysam sevdam için yaptım

bu sana ne ilk sözüm ne de son sözüm...
bataklığa karanfiller ektiğim zamanlar
ellerimde sana kırlangıçlar uçururdum.
gecenin dondurucu sessizliği
ellerim şakaklarımda sensiz
mavi geceler büyüttüm içimde
yüreğimde sana hasret türküleri yaktım.

seninle düşler ülkesinde görüşürdük
yürürdük, kaldırımlar üzerinde saatlerce
gece ışıklar söner, etraf karanlığa gömülürdü
ve gökten yıldızlar düşerdi
bir genç, sevgilisiyle el ele göz göze...
geceye tutunduğumuz yıllar
bitmez sandığımız aşklardı.
gecenin karanlığında kaybettiğimiz o anlar
yanar, bu gönül hala sana
ve rüzgar gençliğimizi kovalar.

bir sır olur şimdi o günler
içimizde büyüttüğümüz anılar
yüreğimizden silinmiyor sevdalar
her an bir yıldız kayar, gökyüzünde
her yıldız kayışında sen gelirsin aklıma
elimde sigaram yıldızlara uzanırım
bir anda yıldızlar kayar elimden.

ağlamak boşuna, geceye
yıllar geçmek bilmiyor ki yalnız başına
şimdi ellerimde kâğıt ve kalem masa başında
geceye karışıyor yalnızlık.
sessizlik ve sensizlik hiç çekilmiyor
geri vermiyor, aynalar yıllarımı
çalıyor, zaman benden gençliğimi
ve karşıma ak sakallı bir adam çıkıyor
ellerimizden yıldızlar kayıyor.