Gece Ve Ahtapot Şiiri - Duran Çam

Koyun koyunaydı gece ve ahtapot,
Kollarımda zincir çepeçevre,
Alnında ihanetinde ülkem,
Ayazında gelincikler donmuş………
Kurumuş yapraklarım dallarında,
Daha demişim, daha dur hele…….
Koyun koyunaydı gece ve ahtapot
Zulasında bir Asi gece
Koynundaydı işte, koyun koyuna….

Memleketimde bir örtü ve ahtapot
Avrupadan gelip Uzak Irak’a yürüdüler…
Çocuklar misket bilyeleri ve topacında hayaller…
Toprak anaya, Fıratın döküldüğü yere,
Cansız bedeniyle düştüler….

Koyun koyunaydı gece ve ahtapot
Dallarında kurumuş yapraklar
Hayallerinde buz tutmuş bir dağ
Ve dağın yamacında bir sevda vardı…
Azda olsa vardı işte, koyun koyuna…..

Avrupadan gelip, Uzak Asya’ya….
Satılmış ülkemin üzerinden yürüdüler….
Çocukların sararmış yüzlerine basarak…
Tuzla tersanelerinden geçerek….
Bor Madenleri ve dahası yeşili çiğneyerek…
Küfrederek Altın çıkararak ve dahası…..
Satın alarak kalemleri, ormanlara söverek…
Uzak Asya’ya, Irak’a yürüdüler…….

Ordaydı işte, kalın bir örtünün arkasında,
Arkasında küresel satılmışlıklarıyla,
Bir toz bulutu bırakarak,
Direnmeye çalışan ne yargı, ne kalem……
Ne dağlarda Mehmet,
Ne okulda Cin Ali bıraktılar….
Koyun koyunaydı gece ve ahtapot….
Ağlayan bir Ana, Veryansın Yetim…..
Kolları arasında Selam duran Çocuk…
Arkasında bayrak ve namus…..
Büyüyene kadar yürüdüler…….
Sonra, tek kollarıyla, dişsiz; döndüler geldikleri yere…
KOLLARINI BIRAKARAK UZAK ASYA’DA….

DURAN ÇAM