Gece Vakti Şiiri - Poyraz Karadeniz

Gözlerimden karlar yağıyor,
Gözyaşlarım o kadar donuk ve soğuk..
Aklıma gelen ilk kişi bu soğukluğu,
Bu dondurucu anı bana unutturuyor...

Konusunu bilmediğim bir tiyatroda,
Tüm oyunu tek başına oynamaktayım..
Ben tek başınalığın kahramanlarındanım!
Gece vakti yastığa başımı koyduğum anda,
Ellerim arasında gül yerine bir diken..
Her gece benim yolumu gözler,beni bekler!

Gözlerini dik gözlerime
Tut ellerimden sar beni
Sakın bırakma,bırakma beni!
Nefesini hissediyorum yavaş yavaş..
Duygularım kıpırdadı kendime geliyorum..
N'olur bırakma ellerimi..

Saat gece yarısını geçti..
İçimde bir korku
Bedenim buz tuttu
Biraz daha yaklaş bana
Isıt bedenimi yaşat aşkını
Derinlerde demir atmış
Yaşam hissimi bir daha tetikle
Bırakma beni...