Gece vakti Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Gece vakti
Bir kadın gördüm parkta gördüm
Ağlıyordu
Sordum derdim ne diye
Önce bir baktı tutamadı kendini
Kapandı hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı
Daldı gitti

Ellerindeki mendili taşı sıkıyordu
Birden taşları fırlatmaya başladı
Her atışında oh çekiyordu
Sanki anılarına hayallerine atıyordu
Sonra durdu mendilini kokladı gözlerini
Kapadı ve Gülümsedi

Saçları dolaşmıştı yüzüne
Suyun ortasında açan nilüfere benziyordu
Birden irkildi baktı etrafına
Durdu kendini topladı
Cebinden iki resim çıkardı
Birini öptü göğsüne koydu
Birini yırttı tüm öfkesiyle savurdu
Sonra döndü bana baktı bakışları gece gibi karanlık ve aydınlıktı
Kenara çekildi eliyle otur dedi
Hiçbir şey demeden omzuma başını yasladı
Sonra başladı birini sevmişti on yedisinde
Kendisinden büyük birini

Onunla evlenmiş ilk üç ay güzel geçmiş
Hayallerinde olmayan mutluluğu yakalamış
Rüyalarında görmediği sevinci görmüş
Neşesi yüzüne vurmuş
Ve
Mutluluğunda bir çiçek açmış
Hiç beklemediği anda

Bir bebeği olmuş
Sevdiğim gözlerine bakarken titrermiş
Bir sabah kalkmış yanında sevdiği
Çiçeği bebeği yokmuş
Bir mektup görmüş
Eline alıp okumuş sevdiği
Bebeğini almış gitmiş

Ve sessiz kalktı gitti
Boş verdim söktüm attım
Yüreğime sapladığın mızrak olan
Sevdayı
Bir kadın yok etti harabeye dörderdi
Bir kadın yeniden ayağa kaldırdı