Gece Üç Beş Nöbeti Şiiri - Ümit Alphan

Gece Üç Beş Nöbeti

Gece üç beş nöbeti benimkisi
Yarım saat bile geçmiş değil,
Daha uçkurlar bile çözülmemiş,
Sahtecikten sevişmelere.
Gece bekçisinin düdüğü
Her zaman ki tizlikte

Gece üç beş nöbeti benimkisi
Kuşların sesi henüz duyulmamakta,
Baykuş dışında.
Fırıncının ışığı loş yanmakta,
Rüzgar yaprakları bir kızgınlıkla,
Hışımla,silip süpürmekte.

Gece henüz üç beş saat
Ayyaş aşka gelmiş mırıldanmakta,
Küfrediyor düzene ve aşka.
Aslında haklıda,
Mantığı bunlarda arama

Gece üç beş nöbeti benim ki
Her zaman ki gibi, sessizlik
Yalnız kalmış biri dışında,
Gözlük gözünde yazıyor masa mumumda,
Hurdadan toplama daktiloyla

Gece üç beş nöbetindeyim,
Polis lambasıyla devriye atmakta,
Omuzum da ağırından yara,
Kan kaybetmekteyim her gün,
Uykum var aslında,
Havada aşktan kalma barut kokusu hala.

Gece üç beş nöbetindeyim gülüm.
Bir de hayaller ver dünyama,
Olmasın artık,
İlk treni duymak sensiz asla....
Ümit ALPHAN // Bugün bu gün. //

Ümit Alphan
Kayıt Tarihi : 24.12.2012 15:55:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ümit Alphan