Gece Tutkunu Şiiri - Mustafa Arslan Tari

Ayın parlaklığına kanarak gece yürüyüşündeydim
Nihayet damlaya dönüşen yağmur kesiliverdi
Yağmurun ardından mis bir toprak kokusu
Ve yüreğimde ılık bir heyecan belirtisi

Sessizce yürümeye özen gösteriyorum nedense
Konuşurken adeta fısıldaşıyorum düşlerimle
Birilerinin bizi duyup aylı gecemizi çalmasını istemiyorum
Sonra geçmişten özlemli bir sohbet karışıyor gecemize

Saat gece sonsuz gökyüzünün altında
Suyla buluşan adımlarımın sesinde geceyi dinliyorum
Hoş bir seda yükseliyor yüreğimde
Sonra birden yol alıyorum yolsuzluğa

Birden susuyorum attığım ilk adım sonrasında
Geceyi mistik bir masal havası sarıyor
Yağmurdan kalma su gölcükleri muhteşem
Berrak renkleri usul usul damlıyor geceye

Saçlarımdan yüzüme süzülen yağmur damlalarının sesi
Ve şakıyan kuşlar adeta bir senfoniyi anımsıyordu
Tam bir doğa tutkunu olmuştum gecede
Ve tüm yorgunluğumla bitmesini istemiyordum gecelerimin