Gün battı
Yer uyudu.
Gün battı
Yer uyudu.
Doğa suskun
Doğa canlı.
Şanlı bir kahramanı bekler gibi
Yalnızlık ölüm,
Sessizlik feryat sanki…
Akşam ufku,
Tepeler arasında,
Bir savaş sonrasında
Ölüm uykusuna dalmış
Ve öylece kalakalmış!
Güzel bir kadının yüzünde
Kara peçe gibi duran
Bulutlar arasından
Yer yüzüne bir an
Göründü ay dede!
Engin denizde
Azgın dalgalardan
Korunmaya çalışan bir tuhaf tekne gibi
Yıldızlar…
Bir mum ışığı kadar solgun ve titrek
Bir yavru kuş kadar ürkek şimdi
Yıldızlar…
Bir şimşek çakması
Ve ardından korkunun kahkahası.
Kuzgunun, baykuşun yuvası bu güzel ülke şimdi.
Taşıyla toprağıyla bize yabancı.
Biz canız
Yaşamanın sevinci bizde!
Güç bizde!
Hasılı her şey bizde!
Ve biz insanız benliğimizden uzak
Korkunun tutsağıyız.
Bekleriz….
Gün doğsun
Dağlar al yeşil boyansın
Kayıt Tarihi : 24.6.2010 22:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!