Gece Trenleri Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

nereye gitmektedir bu gece trenleri
en uykulu vaktinde en karanlık rayların?
karartıp dünyasını en renkli rüyaların
nereye gitmektedir bu gece trenleri?

ışıkları hep sönük, kapalı perdeleri,
camlarında taşlaşmış gizemli gölgeler var;
acep neler gizliyor koynunda bu vagonlar,
ışıkları hep sönük, kapalı perdeleri?

dinleyen mi var sanki ağlayan tekerleri,
yaralı duyguların çırpınıp can vermesi;
aldanışın yaşamla ödeniş ifadesi,
dinleyen mi var sanki ağlayan tekerleri.

garları hangi kalpler, kimdir bekleyenleri,
umutsuz hastalar mı, idamlık mahkûmlar mı?
girdikleri tünelin ucunda ışık var mı,
garları hangi kalpler, kimdir bekleyenleri?

en iyi ben tanırım bu melun trenleri,
çünkü hep üzerimden, yüreğimden geçtiler;
yurdum, yuvam, dostlarım yittiler birer birer,
en iyi ben tanırım bu melun trenleri.

keşke biri kullansa en acil frenleri
zulüm, korku bir bitse, dinse cana akan kan;
masum raylar kurtulsa suç ortağı olmaktan,
keşke sabaha koşsa bu gece trenleri.