Gece soğuk üşüyorum Şiiri - Figen Şençam ...

Saat sabaha karşı 03:30 uyandı kadın içinde bir tuhaf his yapabilirmiyim acaba kelimesi zihninde karmakarışık bir halde açtı pcyi... o kadar çok seviyor ki adamı mutlu olsun istiyor tek kelimeyle ama nasıl... farkına vardığı şey gerçek anlamda mutlu edemediği o çok sevdiği adamı...

İçinde bulunduğu konum zordu bir yandan kendine ait özel bir durum çözülmekte olan bir yandan sevdiği adamın davranışları ve kelimelerinden anladığı yerinde kalmak çabası nasıl bir hayattı beklenilen sadece ona ait mi olacaktı adam, yoksa? nasıl niçin ler kafasını allak bullak ediyordu...

Son bir kez daha konuşacaktı ve nereye varır endişesiyle anlatacaktı sevdiğine bir kez daha... kalmak çaban gerçekten varmı? istiyormusun olabilirmi yardım edebilirim her şeye rağmen senin mutluluğun huzurun için her şeye varım seni kaybetmek pahasına yeter ki yüzün gülsün yeter ki sen iyi ol...

Tekrardan sorgulamaya başladı kendini duygularını hissettiklerini acıyordu yüreği kanıyordu ama buna mecburdu yapması gereken neyse yapmalıydı... kadın kendine sen güçlüsün yapabilirsin yapmalısın deyip durdu... offff ne çok korkuyordu...

gece soğuk üşüyorum,

ve,yokluğunun ıslaklığında rutubetlenmiş bu ruhu kim ıslah edecek...

git (me)