Gece Sızıntıları Şiiri - Suna Onur

ruhumun vakitsiz horozları
ötüşüp dururken
sabahlar olmazken ve göğümde,
elimde yetim kalmış çiçekler
umutsuz günahların gözyaşları
sevaplara bulaşmış lekeler
zamanın kıskacında kıvranan gece
uluorta hicran öğürmeleri
hücumuna uğradığım yüzünler

eşilir her yanım, umutlarım eşinir,
rüyalarım, düşlerim...kalemim
elimden tutar Anka’yı çağırır
oradan, İstanbul'da sahipsiz
bir Kaf dağı, ben yorgun, güçsüz
takatsiz, tırmanırım harfleri...

(28 aralık 2007)

lambanın fitilini tutar parmaklarım,
fitil söner
ben yanarım...

isli camın gölgesi düşer
aynaya,
her yan karanlık,
bir korku dumanda
ayna titrer,
düşüp kırılır sevda..

şimdi paramparça gece
is ve kokular,
şimdi
sisin akisleri duvarda...

(2002/ankara)

şafağın anahtarını kaybetmiş
bir karanlık aranıp durur
ve yağmur döver kaldırımları
eşikte kalmış umutlar,
çaresiz bir çilingir uğraşır geceyle
maymuncuk aşk, açılır mı ufuk
ışıklar saçılır mı? ...

...

dalgaları ben beslerim
adınla,
ben süslerim sahilleri;
kum taneleri birbirlerine
fısıldaşırlar seni,
yeni bir deniz açılır göğe,
hece büyülenir de vurur kıyıya
değişir gecenin rengi...
...

bir mefta büyür kadim;
kabardıkça toprak, büyür gözlerim,
dizlerim masumiyete çekilir
küçülürüm bir duvarda renksiz;
aşkının cesedi
unutturmaz kendini bana;
unutturmaz
sesini boğuşumu uğultuda gizlice,
sinsice bu odada vuruşumu seni...

(08/10/2002)