Gece Şiirleri-1 Şiiri - Efe Gülkan

Gökyüzü örtmüşken güneşin yüzünü
Tanrıya yakın bulutlar boşaltıyor hüzünümü.
Parıldayan o yersiz,
Uzak, alaycı, anlamaz çoğulcu ışıklar,
Gülüyorlar, acıyarak bir mahluka.
Anlamını bulamamış, yanmayan ışıklarım var,
Boğuluyor gözlerim gündüzleyin ve geceleri
Sessiz sokakları kalbimin,
Ne kadar düşünce üretiyor en iyi makine gibi.
Fikirlerimin sahibini arıyorum,
Çiçeklerimin sahibi olsun istiyorum.
Ona vereyim çiçeklerimi, buket yapıp koysun vazosuna,
Yapsın en güzel aranjmanları, renk katsın hayatına.
Ama ne bir vazo var ne bir çiçek kağıdı,
Olan şey sadece
Uzaktan görünen şehrin sessiz ışıkları