Gece Şiiri -2- Şiiri - Osman Velioğlu

Ben adım attıkça toprak çöküyor,
Omuzuma sinmiş katmerli çilem
Titrek bacaklarım arşı çekiyor,
Kafamda tek hücre koskoca alem...

Tutar kollarımdan, silkeler beni,
Sıkar boğazımdan serseri rüzgâr.
Kusar üzerime lambalar kini,
Anlamam; zaman mı, ben mi sahtekâr...

Çözülür diz bağım, sızar bir ağrı,
Çömelip kalırım bir kuytu yerde.
Gayrı içim göçer... Ve nâçar çağrı:
Gelecek mi bir gün? Beklenen nerde?

Emer dizlerimden göğsüm zamanı,
Ellerim başıma dayanak olur.
Hasretim dağıtır sisi, dumanı,
Sılam, tam önümde bir çanak olur.

Tüter buram buram dağı, pınarı
Dereler taşlara vurur başını.
Kırdan papatyalar yaşmak kenarı,
Darılmış nâzendem, döker kaşını...