Gece Sesleri Kadar Kederli

/Tüm acıların kıyısına düştüm, uçurum kenarlarında yoktu bariyerler/

Ben şimdi ne söylesem
Her şey gece sesleri kadar kederli
Nasıl ifade edilir bu bulut kırgınlığını içimin
Kasıp kavrulmadan göğünüzde maviler

Zaman üstüste dizilmiş soğan kabuklarıydı
Hiç kimse soyamadı gözlerini yakmadan
Ömründen kederleri
Zaman boşa geçmiş anlarla beslendi
Azı dişlerinde acılarımız
Ön dişleri ile bekleyişler kemirildi

/Ben şimdi zamana ve size nerede kaldınızdan başka ne sorabilirim/

Günün kulağına farklı bir sesle bizi
Tutsam sabah ezanları kadar bakir
Dokunulmamış kılınsa gün
Sela ile okşadığınız başımı unutsam bir an
Ve sizin ellerinizden toprağa bu sonsuz yakınlığımı
Ben şimdi ellerinize dair ne söylesem

/Oldum olası berrak, oldum olası su, oldum olası kokusu eski ve tanıdık/

Artık milattan öncesi zamanmış gibi
Durmasanız anlarda siz
Ben de çelik kapılar ardında
Kendine bile kapalı o pencere sığıntılarıma
Beli bükülmemiş delikanlı sözlerle varsam

Ki ne zaman bir adım dışırıya çıkmaya yeltenmişsem
Adımlarımdan önce vardı ahlı ürküntüler
Ben şimdi ne yapsam,
Ne desem adımlarıma dair

Siz o engin boşlukla boğazlanmış düşü
Tutup kaldırsanız ensesinden
Omuzunuz yer açmış olsa o geniş yalnızlığımıza
Ben şimdi bir düşü ne yapsam, nasıl eklesem
Acaba bize yeniden

Her şey halâ gece sesleri kadar kederli...

Filiz için-