Gece sesleri 5 Şiiri - Ahmet Turgut Atlık

ey! kara gözleri sürmeli gece,
beni bir karanlığın içine sürüklersin..
sırtıma vurulmuş, onca yük varken,
birde yalnızlığının..efkarını yüklersin..

çırpınır,kurtulur düşer elimden,
pamuk ipliğinde tutunan ümit..
bir feryat yükselir, o an dilimden,
ufkuma karanlık çöktüğü vakit..

beynimde uğultu, davullar, ziller,
gözlerim boşluğa bakıp kaymakta..
ayaklarım..sanki benim değiller,
kulaklarım..garip sesler duymakta..

gördüğüm, duyduğum her şey yabancı,
yollarım taş,diken.. binbir engebe..
ruhumun içinde kıvranan sancı!
bilinmez.. daha ne hallere gebe..

sonsuz mahzenimde, hükümsüz zaman,
ha tek bir saniye, ha yıl, ha asır..
ne gün çekilecek, başımdan duman,
ne gün çözülecek, bu efsunlu sır..

kalk, düştüğün yerden, doğ küllerinden,
şahlan..bedenimi şahlandır ümit..
çatlasın karanlık, orta yerinden,
tut elimi..şafak söktüğü vakit..

bilirim bu sükut, hayra alamet,
sen..uçmaya, ışığı, bahaneyi beklersin..
uzaklardan beni seyreden rüzgar!
kır artık penceremi..daha neyi beklersin...

23.03.2010

ahmet turgut atlık